چه خوب است که صبح‌ها
پهلو به پهلو نخواهم شد
می‌دانم سرم را اگر بلند کنم
به سنگ خواهد خورد
و دهان اگر باز کنم
خاک با مشت سردش به دندان‌هایم می‌کوبد
دیگر در انتظار صبح نیستم
و تغییر فصل‌ها برایم مهم نیست
حتی به انتظار پرنده نمی‌مانم تا تخم بگذارد
لبم دیگر بوسه نمی‌خواهد
تنم آرام گرفته از خواستن
ساکن شهر زمان شده‌ام
شهروند دائم مرگ
در آغوش جهان خوابیده‌ام
قبرم چيزي شبيه همين مستطیل‌‌هاست
كه در عكس مى‌بينيد
تنم در همين جعبه‌هاي چوبى زاويه‌دار
در يكى از همين زمستان‌ها
كه رد نور و پالتوى مردان خاكسترى است،
به خاك مى‌آميزد
خاك سوئد سرد است
فراموش خواهم شد
چند غريبه تابوتم را طبق دستورالعمل
سر مى‌دهند پایین
و يك ساعت بعد انگشت‌هايشان را با فنجان قهوه گرم خواهند كرد
من در انتظار اشكى نيستم
باران خواهد باريد
بعد از همين عكس كه مى‌بينيد.
ققنوس 